Saturday, November 19, 2011

เริ่มต้นอีกครับ

ห่างหายจากการทำ IM ไปนาน กลับมาคราวนี้ได้รับแรงบันดาลใจจากเพื่อนที่ไม่รู้จักกันมาก่อนคนหนึ่งทาง blogger นี่แหละ เค้าคือ GreenLM เค้าเริ่มต้นจากไม่รู้อะไรเลยด้วย BMG จนมีรายได้สูงจนต้องร้องโอ้โห

เราต่างหากต้องกลับมามองตัวเองอีกครั้งว่าตอนนี้เราทำอะไรอยู่ ไม่ไปไหนมาไหน มัวแต่ล่องลอยไปลอยมา ไม่ได้อะไรสักอย่าง ต้องขอบคุณ บล็อกของคุณ GreenLM นะครับ ที่ปลุกไปในตัวผมขึ้นมา ผมขอสัญญากับตัวผมเองครับว่าจากนี้จะมุ่งหน้าไปข้างหน้าเพื่อความสำเร็จที่รออยู่

20/11/2554 9.53

ได้พบเครื่องมือตัวหนึ่ง ชื่อ submit-url-version-2-0 ได้สมัครแล้ว และทดลองใช้กับเว็บหนึ่งเว็บ ว่าจะ sub สักวันละ 40 ขอให้ต่อเนื่องขยัน ๆ ทุกวันนะ จะรอนั่งนับเงิน

^________^

READ MORE - เริ่มต้นอีกครับ

Friday, October 14, 2011

เมื่อตัดสินใจ

15 ตุลาคม 2554
เช้าวันนี้ผมได้ตัดสินใจที่จะเลิกเล่นเกมส์ทุก ๆ เกมส์ ไม่ว่าจะเป็น มหัศจรรย์การเดินทาง, DotD และ GE มันเป็นการตัดสินใจแบบเด็ดขาด ที่ต้องจดบันทึกเอาไว้ ตลอดเวลาที่เล่นมามันมีความคิดวนเวียนอยู่เสมอว่าชีวิตจริงถ้าเลเวลอัพน่าจะเกิดประโยชน์มากกว่า เพราะเราอยู่ในโลกของความเป็นจริงเสมอไม่ว่าเราจะพาจิตเราไปที่ใดกายเนื้อยังคงอยู่ในโลกของความเป็นจริง สุดท้ายเราก็ต้องกลับมาสู่โลกของความเป็นจริง

เราสามารถทำให้ชีวิตมีคุณค่าได้มากขึ้นด้วยการฝึกฝนเพิ่มเติมเรื่องดี ๆ สู่ตัวเราเพื่อให้เราทำอะไรดี ๆ มากขึ้น เป็นประโยชน์ต่อตนเองและผู้อื่นมากขึ้น มีผลงานสำเร็จในชีวิตมากขึ้น มีความสำเร็จมีปัจจัยในการดำรงชีวิตที่เพียงพอ และสามารถดูแลคนที่รักได้นั่นเอง

ผมมักจะทีความรู้สึกสงสารที่แม่ต้องทำงานหนักความรู้สึกแบบนี้มันเข้ามาเรื่อย ๆ จนรู้สึกว่าต้องเปลี่ยนแปลงตนเอง เพื่อจะแบ่งเบาภาระให้แม่ให้ได้

ขอบคุณที่คิดได้และตัดสินใจได้สักที ไม่ใช่เพื่อใครแต่เพื่อตัวเราเอง คนเราชีวิตไม่ยืนยาวมากมายอะไรหรอก หากจะต้องตายก็ขอตายแบบมีผลงานที่ดีที่น่าภาคภูมิสำหรับตัวผมเอง ไม่ใช่ตายไปเปล่า ๆ

ขอบคุณที่มีโอกาสได้คิดพิจารณาและได้ตัดสินใจและได้มีโอกาสลงมือทำ

ขอบคุณ ๆ

READ MORE - เมื่อตัดสินใจ

Friday, April 22, 2011

ถ่ายรูปซ้อมรับปริญญาราชภัฏอุดรธานี

18 เม.ย. 2554

ตื่นแต่เช้าด้วยความกระปรี้กระเปร่าเพื่อออกไปทำงานถ่ายภาพ บัณฑิตคนนี้ชอบถ่ายรูปมาก งานในวันนี้เลยสนุกสนานมากมาย ได้ภาพสวย ๆ ที่ถูกใจเราและบัณฑิตหลายภาพเลยทีเดียว

ได้เจอเพื่อน ๆ พี่ ๆ ที่ถ่ายภาพในอุดรตั้งหลายคน ทุกคนยังคงความน่ารักไม่เปลี่ยนเลย ได้ภาพถ่ายของตัวเราเองมาด้วย นาน ๆ ทีจะได้ถ่ายภาพตัวเองแบบนี้บ้าง ต้องขอคุณพี่ตุ้มแหละที่ช่วยถ่ายภาพผมออกมาให้ดูดีได้ขนาดนี้

พี่ตุ้ม ฉายา บ.ก.
พี่ตุ้มมีฝีมือการถ่ายภาพที่ไม่ธรรมดาเลยแหละครับ
ขอบอก

ขอบคุณนะครับสำหรับรูปภาพของผม ที่ถ่ายซะออกมาดูดีเกินตัวจริงขนาดนี้

บอยเองครับ

บอยเองครับ ต้องถ่ายออกมาให้โอเวอร์เยอะ ๆ จะได้ขาว ๆ อย่างนี้ไงครับ แล้วก็ต้องย่อให้ดูเล็ก ๆ ด้วยครับ รูปใหญ่เห็นความเหี่ยวหมด
555

ขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่าง ที่ทำให้ได้มาถ่ายภาพในวันนี้ ได้เจอเรื่องดี ๆ หลาย ๆ เรื่อง

ขอบคุณทุก ๆ ท่านที่ยังคงน่ารักเสมอครับ

ขับขี่ปลอดภัย

17 เม.ย. 2554
เป็นวันที่ผมได้ขี่รถมอเตอร์ไซต์ จากขอนแก่นไปยังอุดร ผมออกจากขอนแก่นตอนเวลาประมาณ 18.15 น. พอฟ้าเริ่มมืดลง สังเกตุได้ว่าที่ปลายฟ้าด้านทิศที่กำลังเดินทางนั้นมืดครึ้มและมีสายฟ้าเป็นเส้นยาวให้เห็นเกือบตลอดเวลา หลังจากผ่านทางเข้าเขื่อนอุบลรัตน์ไปแล้วนึกลุ้นอยู่ในใจตลอดว่าจะถึงก่อนฝนตกไหมนะ แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจเดินหน้าต่อ โดยขับขี่ด้วยความระมัดระวัง

เมื่อเดินทางทางผ่านอำเภอน้ำพองได้สักพักก็พบกับละอองฝนให้ได้ลุ้นอยู่ตลอดเวลา พอพ้นจากละอองก็ต้องเจอกับลมแรงกรรโชก เป็นห้วง ๆ ความแรงของลมทำให้มอเตอร์ไซต์ที่ขี่อยู่สามารถเปลี่ยนเลนได้อย่างง่ายได้ ฝุ่นละอองข้างทางคละคลุ้งตามแรงลม ทำให้ทัศนะวิสัยแย่ประหนึ่งขี่รถฝ่ากลางหมอกหนาทึบ แต่ที่ร้ายกว่านั้นคือ ฝุ่นละอองนั้นสร้างความระคายเคืองตาไม่น้อยเลยทีเดียว ผมเห็นเพื่อนผู้ขี่รถมอเตอร์ไซต์หลาย ๆ ท่านไม่มีทั้งหมวกกันน็อค และไม่มีทั้งแว่นตา แต่ก็สามารถขับขี่ผ่านไปได้ ผมว่ามันเสี่ยงมากเลย ...

ผมต้องขับขี่รถผ่าลมแรงและฝุ่นคละคลุ้งเพราะเพียงผมออกมาเย็นมากเท่านั้น ถ้าออกเร็วมากกว่านี้ ก็คงไม่ต้องเจอกับลมแรง หรือฝุ่นเข้าตา คือไม่ต้องพาตัวผมเองเข้าไปเสี่ยงกับอุบัติเหตุที่อาจจะเกิดขึ้นเมื่อไหร่ก็ได้

สิ่งได้จากการเดินทางครั้งนี้

จงเตรียมตัวเนิ่น ๆ เพื่อให้การเดินทางสะดวกและไม่ต้องรีบร้อนจนเกินไป
ชีวิตมั้นต้องเดินไปข้างหน้า เป้าหมายต้องชัดเจนว่าจะไปไหน เพราะจะทำให้ได้รู้ว่าตอนนี้ถึงตรงไหนแล้ว และทำให้รู้ว่ากำลังเดินถูกทิศทาง
เมื่อเป้าหมายชัดเจนในการเดินทางอุปสรรคนั้นเป็นสิ่งหนึ่งที่ต้องพบเจอประดุจดั่งเป็นส่วนหนึ่งของขั้นตอนความสำเร็จ

สรุป ผมถึงที่หมายอย่างปลอดภัย

ต้องขอบคุณบัณฑิตที่ได้จองที่พักไว้ให้แล้ว ^_^/

READ MORE - ขับขี่ปลอดภัย

Wednesday, April 6, 2011

ขอบคุณสิ่งที่มีอยู่กับชีวิตที่ต้องเดินต่อไป

จากช่วงเวลาเพียงแค่สองวันมีอะไรมากมายเกิดขึ้น คำพูดหนึ่งของฉันที่เคยพูดว่าถ้าเราอยู่แล้วเราไม่สบายใจหรือไม่มีความสุขเราก็จงเดินออกมาได้เกิดขึ้นกับตัวฉันเอง และมันก็ชัดเจนมากทีสุด โชคดีที่เข้าใจเรื่องสุขทุกข์บ้างเล็กน้อย ฉันจึงยังยิ้มได้อยู่

ขอบคุณความทรงจำดี ๆ ความเป็นห่วงเป็นห่วงเป็นใย ที่เคยมีให้ ถามไถ่สาระทุกข์สุขดิบกัน ขอบคุณที่โลกหมุนและทำให้เราได้โคจรมาพบกันแม้เป็นเพียงช่วงสั้น ๆ และเราก็มีความทรงจำดี ๆ ร่วมกัน

วันนี้ฉันมีความสุขกับสภาวะที่เป็นอยู่
เพราะฉันมีความทรงจำดี ๆ เรื่องเธออยู่นั่นเอง
ขอบคุณ

Sunday, April 3, 2011

เคี้ยวละเอียด ฝึกจิต บำรุงกาย

สาวสวยเคียวผักโอ้วใจละลาย

ภาพจากอินเตอร์เน็ต

ด้วยอาหารเป็นปัจจัยสี่ ที่ยังไงก็ต้องกิน และเราก็กินมาแล้วไม่รู้กี่ปีต่อกี่ปี (หลังจากอ่านบทความนี้เสร็จยังไงท่านก็ต้องกิน)

ในแง่โภชนาการแล้วอาหารที่กินเข้าไปนั้นจะเริ่มย่อยตั้งแต่ในปาก กระเพราะ ลำไส้ ซึ่งสุดท้ายแล้วเราจะได้สารอาหารที่มีขนาดโมเลกุลเล็ก ๆ ที่ร่างกายดูดซึมเอาไปใช้ได้เลย เราเอาสารอาหารเหล่านี้ไปช่วยในกระบวนการเติบโต ในระบบภูมิคุ้มกัน เอาไปซ่อมแซมระบบเล็กระบบใหญ่ของร่างกาย เอาไปเป็นสารตั้วต้นผลิตฮอร์โมน เอาไปเป็นสารสำหรับทำงานร่วมกับเอนไซม์ เยอะแยะมากมาย สารอาหารบางอย่างยังมีผลช่วยเกี่ยวกับการต่อต้านอนุมูลอิสระ ซึ่งเชื่อมีงานวิจัยว่าช่วยชะลอหรือยับยั้งการเกิดมะเร็งได้ด้วย ที่พิมพ์มาทั้งหมดแค่อยากจะบอกว่าอาหารสำคัญจริง ๆ

Super Moon

ภาพประกอบจาก internet

เมื่อวานเป็นวันที่เค้าว่ากันว่าพระจันทร์ใกล้โลกที่สุดใคร ๆ หลายคนแอบผิดหวังนิด ๆ ว่าจะได้เห็นพระจันทร์ด้วงโต้โตสวยงามตระการตา แต่ก็บ่นกันว่าไม่เห็นโตเท่าไหร่เลย แต่สิ่งหนึ่งที่ทุกคนรับรู้ได้คือมันสว่างมากขนาดเดินได้ตามสวนโดยไม่ต้องใช้ไฟฉายส่องเลย นี่คงจะเป็นผลที่ชัดเจนจากการที่ Super moon อยู่ใกล้โลกขนาดนี้ และก็โชคดีที่คืนนี้ฟ้าเปิด เมื่อแหงนมองพระจันทร์ในคืนนี้คุณคงเก็นมันเปล่งเหมือนเปล่องออร่าเลยทีเดียว สวยงามยิ่งนัก

เมื่อเฟซบุคติดไวรัส

เดี๋ยวนี้ติดไวรัสเฟซบุคกันง่ายมาก ๆ เพราะคลิกกันง่าย แอปพลิเคชั่น ออกมาเยอะ ต้องระวังกันดี ๆ นะครับผม

READ MORE - เมื่อเฟซบุคติดไวรัส

ดอกโมกข้างบ้าน

กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของดอกโมกข้างบ้านลอยมาแตะจมูก ด้วยอากาศยามเย็นที่ไม่ร้อนมากจนเกินไปประกอบกับแสงแดดอ่อน ๆ สีส้ม กระตุ้นให้หัวใจถ่ายภาพให้เริ่มทำงาน จึงรีบวิ่งไปหยิบกล้อง DSLR Nikon D40x ตัวแรก กับเลนส์ 17-55 มา เพราะเดี๋ยวก็ต้องไปงานสังสรรค์รุ่นต่อ เดินวนไปวนมา นึกในใจว่าจะถ่ายยังไงให้สวยวะเนี่ย สุดท้ายเลยได้มุมเสย ไม่แปลกตาจนเกินไป และก็ไม่ค่อยมีคนถ่ายมากนัก คุมแสงดี ๆ อย่าให้ส่วน high light หลุดไปมากนักเพราะจะทำให้เสียรายละเอียดไม่สวยงามได้

การจัดวางองค์ประกอบภาพก็ไม่ดีเท่าที่ควรนักเพราะดันหยิบมาแต่เลนส์มุมกว้าง สุดท้ายเลยได้ภาพลักษณะเป็นกลุ่มก้อนของดอกโมกมา เรื่องแสงสียังไม่ค่อยถูกในนักแต่คราวหน้าจะแก้ตัวใหม่นะจ๊ะ พ่อดอกโมก

READ MORE - ดอกโมกข้างบ้าน

จดหมายร้องเรียนเรื่องคุณพ่อ (#4)ในวันที่คุณพ่อจากไป

จดหมายร้องเรียนเรื่องคุณพ่อ (#1), (#2), (#3)

8. ในวันที่คุณพ่อจากไป (3-4 กุมภาพันธ์ 2554)

ช่วงเย็นวันที่ 3 กุมภาพันธ์ 2554 วันนี้คุณพ่อมีเสมหะเหนียวข้น ซึ่งก็เป็นญาติที่รายงานเรื่องนี้ให้แพทย์ทราบในตอนเย็น แพทย์ได้สั่งยาละลายเสมหะเพิ่มให้ และได้ off MO แบบ tab ไปเนื่องจากพ่อไม่สามารถกลืนได้ และได้เขียนใบ ย.ส. ไว้ให้สำหรับยา 1 dose หากปวดในยามดึก วันนี้พ่อไอมาก ไอบ่อยและไอหนัก บางครั้งเวลาไอ ได้ยินเหมือนเสียงลมรั่วออกจากตัวพ่อ ในจังหวะสุดท้ายของการหายใจออก แต่ข้าพเจ้าก็ไม่ได้เอะใจอะไร จนกระทั่งประมาณเที่ยงคืนกว่า ๆ ของวันที่ 4 กุมภาพันธ์ 2554 คุณพ่อมีอาการปวดรุนแรงอีกครั้ง ช่วงที่รอยาอยู่นั้นก็คุยกับคุณพ่อ พ่อบอกว่าเหนื่อยมาก ข้าเจ้าได้ยินเสียง secretion เวลาหายใจเข้าออก เลยถามคุณพ่อว่าจะให้ suction ไหม เป็นเรื่องน่าตกที่พ่อ ยอมให้ suction เพราะการ Suction เป็นอะไรที่พ่อบอกว่าเจ็บมาก และจะไม่ยอมให้ทำแสดงว่าพ่อคงเหนื่อยมากจริง ๆ เกือบ ๆ ตีหนึ่งพี่พยาบาลชื่อ xxxxxxxxxx มาฉีด MO ให้กับพ่อ (รอบนี้ใช้เวลารอไม่นาน เพราะคุณหมอเขียนใบ ย.ส. ไว้ให้ ต้องขอบคุณคุณหมอผู้มีเมตตาจิตและใส่ใจในการให้การรักษากับผู้ป่วยระยะสุดท้าย) จึงแจ้งพยาบาลเรื่อง ขอ Suction จากนั้นพยาบาลที่ชื่อ xxxxxxxxxx ก็ไปเตรียม ชุด suction มา suction ให้คุณพ่อ ช่วงนี้คุณแม่ซึ่งอยู่เวรบ่าย-ดึก ก็เขามาเยี่ยมคุณพ่อพอดี เลยเล่าให้ฟังว่าพ่อยอมให้ suction ด้วย แม่แสดงอาการเป็นห่วงมาก ๆ เพราะปรกติพ่อจะไม่ยอมให้ suction เลยทีเดียว เมื่อติดตั้งชุด Suction เสร็จการ Suction ก็เริ่มต้นขึ้น พ่อให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี หลังจาก suction ผ่านไปดูเหมือนคุณพ่อจะดีขึ้นบ้าง....

จดหมายร้องเรียนเรื่องคุณพ่อ (#1), (#2)

5. การดูแลสายและขวด ICD

คุณพ่อเป็นผู้ป่วย CA lung ระยะสุดท้ายที่มีปัญหาเรื่อง pleural fluid มากจนจำเป็นต้องระบายออกมาทางสาย ICD ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมามักจะมีปัญหาเสมอ ๆ ว่าของเหลวจะเต็ม บางครั้งปล่อยให้มี contents ในขวด 900-1000 cc. แล้วจึงค่อยมาเปลี่ยน การมาเปลี่ยนบางครั้งญาติจะต้องไปตามและกว่าจะมาได้ก็ใช้เวลาพอดู คุณพ่อใช้ ICD แบบระบบสองขวดซึ่งปัญหาหลักที่เกิดและต้องการจะแจ้งให้ทราบมีดังต่อไปนี้

5.1 ขาดการดูแลภาชนะบรรจุน้ำ ปล่อยให้ Contents ในขวดแรกไปปนเปื้อนในขวดที่สองจนน้ำในขวดที่สองมีปริมาณเพิ่มขึ้นและขุ่น แจ้งให้ทราบแล้วยังได้รับการละเลยอยู่อีก 1-2 วัน จนแพทย์ต้องสั่งเปลี่ยนถึงจะทำ

5.2 ขาดการใส่ใจดูแลหรือกระตือรือร้นในการเปลี่ยนขวด ICD จนขวด ICD เต็มเกือบล้น โดยเหตุการณ์เป็นดั่งต่อไปนี้

จดหมายร้องเรียนเรื่องคุณพ่อ (#2)

จดหมายร้องเรียนเรื่องคุณพ่อ (#1)

3. เพราะ NR จึงละเลยผู้ป่วยอย่างไม่ใยดี
ในวันที่ 23 ม.ค. 54 ช่วงตอนดึก รอยต่อของวันที่ 24 ม.ค. 54 บิดาของข้าพเจ้า มีภาวะความตันต่ำมาก ๆ หลังจากที่พยาบาลมาวัดด้วยเครื่องและเครื่อง manual แล้ว ก็เอาใบ NR มาให้ข้าพเจ้าเขียนและลงนาม ใจความสำคัญคือข้าพเจ้าต้องการให้ผู้ป่วยจากไปอย่างสงบในกรณีที่เกิดภาวะหยุดหายใจหรือหัวใจหยุดเต้นเองจากตัวโรคเท่านั้น หลังจากนั้นพยาบาลเอา monitor เข้ามาติดตาม EKG คุณพ่อ และวัด BP ที่ยังคงต่ำอยู่ จากนั้นก็ปล่อยให้พวกเราสามคนพ่อแม่ลูกอยู่กันตามลำพัง จนเช้า โดยที่คืนนั้นไม่มีแพทย์หรือพยาบาลเข้ามาดูคนไข้ หรือแม้แต่การวัดความดันหรือเข้ามาดูคนอีกเลย (ไม่แน่ใจว่าได้ notify แพทย์เวรด้วยหรือไม่) สรุปไม่มีการเข้ามาจัดการกับภาวะความดันต่ำของคนไข้อีกเลยจนกระทั่งรุ่งเช้า (ไม่มีการเข้ามาดูคนไข้เลยตั้งแต่ประมาณตีหนึ่งไปจนถึงรุ่งเช้า)

ในรุ่งเช้าของวันที่ 24 ม.ค. 54 หลังจากแพทย์ได้มาเยี่ยมแล้วได้เรียกญาติไปถามว่าจะให้ทำอะไรกับคนไข้หรือไม่ ก่อนที่ข้าพเจ้าจะทันได้พูดอะไรพยาบาลพูดขึ้นมาว่า “คนไข้ NR ค่ะ” คุณหมอหยุดและพูดต่อว่า “NR ก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะไม่ช่วยเหลือหรือทำอะไรเลย NR ก็คือการไม่ช่วยปั้มหัวใจหรือใส่ท่อช่วยหายใจ” ข้าพเจ้าก็เลยรู้สึกตะขิดตะขวงใจขึ้นมาทันทีว่าแล้วเมื่อคืนนี้มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมพ่อของข้าพเจ้าจึงได้ถูกปฏิบัติและถูกละเลยเช่นนี้

จดหมายร้องเรียนเรื่องคุณพ่อ (#1)

วันพุธ ที่ 16 มกราคม พ.ศ.2554

เรียน ท่านผู้อำนวยการโรงพยาบาลxxxxxxxxxx
เรื่อง ร้องเรียนการปฏิบัติงานบกพร่องและผิดพลาดของเจ้าหน้าพยาบาลตึกxxxx

   จดหมายฉบับนี้มิได้มีเจตนาร้องเรียนเพื่อเรียกร้องผลประโยชน์ใด ๆ ทั้งสิ้น แต่จุดมุ่งหมายของจดหมายฉบับนี้นั้นเพื่อที่จะให้ท่านผู้อำนวยการได้ทราบว่ามีเรื่องที่เกิดจากการปฏิบัติงานไม่ได้มาตรฐานแบบนี้อยู่ในโรงพยาบาลที่ท่านรับผิดชอบ เพื่อจะได้ปรับปรุงแก้ไขให้โรงพยาบาลแห่งนี้เป็นที่พึ่งพาของประชาชนผู้เจ็บป่วยทั่วไปได้จริง ๆ เพื่อลบคำครหาและหมิ่นประมาทว่าเป็นโรงพยาบาลฆ่าสัตว์ และเพื่อช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยเมตตาอย่างแท้จริง
   บิดาของข้าพเจ้านายบัญญัติ มีหมุดเพ็ชร (เจ้าหน้าที่เก่าแก่ของโรงพยาบาลที่เกษียณอายุไปแล้ว 6 ปี) เป็นคนไข้ที่ถูกส่งไปรับการรักษาต่อที่โรงพยาบาลเจริญกรุงประชารักษ์และได้รับการวินิจฉัยว่าเป็น มะเร็งปอดระยะสุดท้าย และมีการลุกลามไปหลาย ๆ อวัยวะ เนื่องด้วยเหตุความจำเป็นจึงขอย้ายกลับมาดูแลที่โรงพยาบาล xxxxxx ได้ขึ้นพักตึก xxxx ห้อง xxx ในวันที่ 18 มกราคม พ.ศ. 2554 ในช่วงบ่าย ตลอดเวลาที่ได้รับการดูแลและพยาบาลข้าพเจ้าพบข้อผิดพลาดมากมายในวัตรปฏิบัติของพยาบาล ข้าพเจ้าสัมผัสได้ถึงการขาดการเป็นมืออาชีพในงานของตน การขาดการใส่ใจดูแลคนไข้ จนข้าพเจ้ารู้สึกว่าคุณพ่อของข้าพเจ้าได้รับการดูแลประหนึ่งคนที่อย่างไรก็ต้องตายไม่มีความสำคัญแต่อย่างใด ซึ่ง ณ ปัจจุบันบิดาของข้าพเจ้าได้สิ้นลมหายใจไปแล้วเมื่อวันที่ 4 กุมพาพันธ์ 2554 เวลาประมาณตี 4
   ข้าพเจ้าขออนุญาตลำดับเหตุการณ์วัตรปฏิบัติที่ผิดพลาดและบกพร่อง ของเจ้าหน้าพยาบาลตึกพิเศษดังต่อไปนี้

ข้างในความรู้สึกแห่งความเศร้าและคิดถึง

หลังจากการจากไปของพ่อได้ 11 วัน ดูเหมือนว่าที่ผ่านมาตัวเราเองจะบอกเสมอว่าเราเข้าใจเรื่องการลาจาก ใช่เราเข้าใจเรื่องการลาจาก แต่ความรู้สึกมันก็คือความรู้สึก วันนี้มันชัดเจนมากกับความรู้สึกคิดถึงพ่อ นั่งฟังเพลงนี้แล้วน้ำตามันไหล ปล่อยโฮอย่างไม่ยัง แม้แต่พิมพ์ข้อความนี้ก็ยังมีน้ำตา รู้สึกว่าที่ผ่านมาทำไมเราทำอะไรที่ให้ดีใจบ้าง เป็นคำถามที่อยู๋ข้างในลึก ๆ จริงอยู่ที่ทุกวันนี้ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร แต่มันควรจะดีกว่านี้ เราควรทำให้พ่อภูมิใจมากกว่านี้ ... เรื่องนี้คงเป็นความรู้สึกที่จะติดตัวไปตลอด...ดีแล้วจะได้เป็นสิ่งที่คอยบอกว่าจะต้องประสบความสำเร็จในสิ่งฝัน.....

ขอบพระคุณพ่อครับสำหรับการเลี้ยงดูเป็นอย่างดี วันนี้ผมอยู๋กับแม่สองคน ขอให้พ่ออย่าได้ห่วงอะไรเลย ผมจะดูแลแม่เอง ขอให้พ่อผู็เป็นที่รักของเราทั้งสองจงสบายใจเถอะครับ

ผมรักพ่อครับ

Life 's Memo